نمیدانم دلتنگهایم را با کدام پست روانه دلت کنم ملایم یا طوفانی یا

نسیم صبح!!پست پیشتاز باد را میگویم همانی که هروز بوی تنت

را از کیلومترها فاصله برا من می آورد شاید محض دلخوشی من

این کار را میکند نمیدانم شایدرفتنت برایم تکرار میشود خوشحالم

از نبودنت کنارم خوشحالتر از وقتهایی را که با فکر کردن به تو میخندیدم

 ولذت میبردم ازبودنت

ب

بین بالشتم صد شرف داردبه ادم های با احساسی که

هردم میگویند دوستم دارند ولی شانه هایشان

رابرای دیگری تکیه گاه میکنند

خدایا خسته م از تمام بی کسی هایم

فریادم شنیدنی نیست نگاه کن

بی پناهیم چقدر دیدنی شده

دیگر گریه هایم را کسی نمیبینداز بس گریه کردم

حتی گریه کردنم برای خدا عادی شده دیگر

اشکهایم شده اندیکی از اعضای چهره ام

دیگر از بوسه های کاغذی خسته شدم

دیگر بس است مدادرنگیهایم

دلشان گرفت از این همه

تکرار

خدایا صدام میرسه؟نکنه تو این چندین سالی که

من تودنیا بودم خط خراب بوده

راس میگن منم  نسل سوخته م

خدا!! حتی توهم فریادهامو نشنیدی

خدایا ساده از گناهانم بگذر همانطور که ساده از آرزوهایم

گذشتی.....

خدایا میبینی آرزوهایم آنقدر هم بزرگ نبودن

خدایا یادته خیلی وقتا محتاج آغوش یکی بودم

ولی قسمتم نکردی

حالا که پیر شدم دیگه سیرسیرم از

آرزوهای کاغذی که هرگزهرگز

لایق ندونستی

یاد خاطرات آن روز هایی که بیصدا گریه کردیم

بخیر هرکداممان یواشکی اشکها را پاک میکردیم

تا دیگری متوجا نشود ولی غافل از اینکه طعم

شور بوسه هایمان لو مان میداد

ببین خانه ی آرزویم چه زیباست

این را خدا داده فرموده تو فقط

لایق رویا هستی وبس

میای

دیگر دردهایم را به لب نمی آورم

مبادا طعم بوسه هایت

رافراموش کنم

ببین دوست دوست داشتنت راهنوز فراموش نکردم

با اینکه میدانم.....

میبینی این دنیای من است آرزویی

که تو گفتی قسمت نیست

دیدی شد